Technologia produkcji zielonego wodoru polega głównie na elektrolizie wody, wykorzystaniu energii odnawialnej (takiej jak energia słoneczna, energia wiatrowa, energia jądrowa itp.) Do wytwarzania energii elektrycznej oraz rozkładu wody na wodór i tlen.
Istnieją cztery główne rodzaje technologii elektrolizy wody: elektroliza alkaliczna, elektroliza membranowa z wymianą protonów, elektroliza z membraną stałego tlenku i elektroliza z membraną alkaliczną z wymianą kationów. Te cztery technologie mają swoje zalety i wady, głównie w różnicach w wydajności, kosztach, żywotności, niezawodności i tak dalej.

Główne wyzwania stojące obecnie przed technologią produkcji zielonego wodoru to: wysokie koszty wytwarzania energii odnawialnej, duże inwestycje w sprzęt do elektrolizy, niska wydajność elektrolizy oraz trudności w magazynowaniu i transporcie. W celu obniżenia kosztów produkcji zielonego wodoru oraz zwiększenia zakresu zastosowań zielonego wodoru konieczne jest wzmocnienie innowacyjności technologicznej i budowy infrastruktury.

Zielony wodór to czysta nowa energia o zerowej emisji dwutlenku węgla. Produkuje wodę tylko wtedy, gdy jest spalana i realizuje zerową emisję dwutlenku węgla ze źródła. Odgrywa ważną rolę w globalnej transformacji energetycznej.

Zielony wodór może skutecznie zużywać niestabilną energię, taką jak energia wiatrowa i fotowoltaiczna, a także inne nadwyżki energii w dolinach, realizować rozproszoną produkcję wodoru i „interakcję wodór-elektryczność”, budować „rozproszony inteligentny system energetyczny” i podejmować „szczyt sezonowy” „golenie wytwarzania energii” i inne ważne zadania w celu realizacji inteligentnego połączenia wodoru i energii elektrycznej.

Zielony wodór może zastąpić szary wodór w przemyśle, aby osiągnąć redukcję emisji niskoemisyjnych, takich jak hutnictwo żelaza i stali, synteza chemiczna i inne gałęzie przemysłu, co jest kluczem do osiągnięcia „celu podwójnego węgla”.